Moeders wil is wet …

Duurzaamheid is een modewoord. Veel artikelen die geschreven worden, seminars, congressen gaan over de duurzame inzetbaarheid van medewerkers. Nu is duurzaamheid op zichzelf natuurlijk geen modeverschijnsel, dit is van alle tijden. Het lijkt alleen nu meer aandacht te krijgen, omdat organisaties bewuster zijn van de invloed van bepaalde factoren op het duurzaam (productief) inzetbaar zijn van medewerkers en daarmee het gezond voortbestaan van het bedrijf. Door het een naam te geven, weten we allemaal waar het over gaat. Of toch niet?

Al zoekend op het Internet kom ik veel tegen over dit onderwerp. Vanuit verschillende invalshoeken geschreven, door verschillende ‘professies’ en wat me daarin opvalt, is dat wanneer het gaat over de duurzame inzetbaarheid van medewerkers er vooral bedacht wordt vóór medewerkers wat hierin bevorderend werkt.

Ook de redenen dat organisaties meer aandacht hebben voor duurzaamheid en hierop beleid ontwikkelen, verschillen. De aanleiding bepaalt de inhoud en de focus.

Is dat erg, al die verschillen? Nee, want daarmee lijkt het beleid toegesneden op de organisatie. Wel geeft dit aan, dat duurzame inzetbaarheid als begrip weinig specifiek is en het hiermee geen ‘oh-bedoel-je-dat-woord’ is en verder geen toelichting nodig heeft.

Ditzelfde geldt, als je vraagt aan medewerkers wat hun inzetbaarheid duurzaam bevordert. De beïnvloedende factoren zullen per persoon verschillen. Nu kun je daar natuurlijk geen beleid op ontwikkelen, maar er valt vast een top 5  aan ‘beïnvloeders’ te ontdekken.

In hoeveel organisaties wordt bij de ontwikkeling van het beleid gevraagd aan medewerkers wat volgens hen bijdraagt aan hun duurzaamheid en die van de organisatie? Wordt er inderdaad vooral bedacht vóór medewerkers in plaats van mét medewerkers?

Als dit het geval is, dan is duurzaamheid inderdaad een modewoord en daarmee van deze tijd, maar is de invulling van de vorige eeuw, waarin moeders wil wet was. En is het gevolg hiervan niet, dat je, als medewerker, juist achterover gaat zitten, niet meer zelf nadenkt en zeker niets extra’s doet.

Zie ook Congres over Duurzame Inzetbaarheid

Groet,

Diana van der Zwet